Miasto Stołeczne Warszawa

LAUREAT WARSZAWSKIEJ NAGRODY EDUKACJI KULTURALNEJ 2015 - Wyróżnienie w kategorii gimnazja – „¿A dónde vamos? Czyli - a dokąd jedziemy?”

Autorzy projektu:
Liliana Chwistek, Ewa Jakubowska, Rafał Sendyka / Gimnazjum nr 1 z oddziałami dwujęzycznymi im. Roberta Schumana / Mokotów

Termin realizacji: Wrzesień 2014-czerwiec 2015

Miejsce realizacji:
Gimnazjum nr 1 z oddziałami dwujęzycznymi im. Roberta Schumana i MDK Mokotów

Adresaci: Uczniowie i pracownicy Gimnazjum nr1, rodzice uczniów, mieszkańcy Mokotowa

Liczba uczestników: 22

Finansowanie:
Środki własne, we współpracy z MDK Mokotów i Radą Rodziców

Realizatorzy:
Nauczyciele i uczniowie Gimnazjum nr 1

Pierwszy krok, czyli od czego się zaczęło
Zobaczyłam, jaki mam potencjał w szkole i zapytałam uczniów, czy chcieliby zrobić przedstawienie, w którym mogliby występować, śpiewać i tańczyć, zrobić dekoracje oraz rekwizyty. Przedstawienie, w którym każdy uczeń znalazłby coś dla siebie - wedle zainteresowań i możliwości, a także dopasowanych do ich cech charakteru. Pomysł na temat i tytuł przedstawienia przyszedł później, podczas burzy mózgów.

Cele:
Bazując na potencjale uczniów chcieliśmy:
- wzmocnić ich wiarę w swoje możliwości,
- zintegrować nastolatków,
- znieść podziały między nimi,
zbudować wśród nich wzajemny szacunek.

Rezultaty:
Wszystkie postawione cele i więcej, czyli to, co nas zaskoczyło pozytywnie.

Młodzież dojrzała, zintegrowała się, wzięła odpowiedzialność za sukces projektu we własne ręce. Teraz chcą zrealizować podobny projekt samodzielnie, czują się na tyle pewni, żeby przygotować kolejne przedstawienie łączące autorski scenariusz, choreografię, muzykę i śpiew.

Oryginalność koncepcji
Autorski projekt i scenariusz uczniów i nauczycieli.

Umiejętności uczestników
Śpiew, taniec, choreografia, gra na instrumentach muzycznych, gra aktorska, organizacja. Rola inspicjenta, suflera, montażysty, technika, dźwiękowca.

Co było najtrudniejsze?
Wzbudzić w uczniach wzajemny szacunek i znieść podziały między nimi. Sprawienie, żeby uczniowie uwierzyli we własne możliwości, nie poddawali się mimo braku umiejętności, przychodzili punktualnie, współpracowali, przełamywali wstyd, poświęcali własny wolny czas po szkole, wzajemnie się motywowali i wspierali.

Czego się nie spodziewaliśmy?
Tak wielu talentów literackich, muzycznych, instrumentalnych, organizatorskich, aktorskich, choreograficznych. Pojawili się nowi leaderzy, za którymi poszła grupa. Uczniowie klas młodszych chcą, aby powtórzyć teraz z nimi ten projekt.

Co sprawiło nam największą radość?
Zgranie się grupy młodzieży, praca nad wspólnym celem, dbanie o swoich rówieśników.