Miasto Stołeczne Warszawa

LAUREAT WARSZAWSKIEJ NAGRODY EDUKACJI KULTURALNEJ 2015 - II Nagroda - instytucje kultury i muzea

„Działania edukacyjne wokół spektaklu „Iwona, księżniczka z burbona”

Autorzy projektu:
Paweł Łysak, Paweł Sztarbowski, Dominika Szulc / Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera w Warszawie

Termin realizacji: marzec – czerwiec 2015 r.

Miejsce realizacji:
Teatr Powszechny im. Zygmunta Hübnera

Adresaci: Młodzież od 14 roku życia; nauczyciele, edukatorzy, rodzice

Liczba uczestników: od 15-30 osób na każdym spotkaniu, ok. 30 nauczycieli na konferencji

Finansowanie:
Środki własne Teatru

Realizatorzy:
Michalina Butkiewicz, Izabela Chlewińska, Marta Choromańska, Michał Czachor, Lena Frankiewicz, Marek Karolczyk, Jarosław Mirkiewicz, Paweł Łysak, Kamil Pater, Roman Przylipiak, Paweł Sztarbowski, Dominika Szulc, Sebastian Świąder

Pierwszy krok, czyli od czego się zaczęło
Pierwsze rozmowy na temat projektu pojawiły się w listopadzie 2014 r. Wyraziliśmy wspólną chęć zadbania o młodego widza w teatrze, następnie zaczęliśmy się zastanawiać nad tym, w jaki sposób możemy ten cel najlepiej zrealizować. Ponieważ od początku myśleliśmy o projekcie w formule edukacyjnej, równolegle do poszukiwania tekstu odbywały się poszukiwania elementów budujących szerszy kontekst do spektaklu i ułatwiających zaangażowanie widzów. Dodatkową ramą dla naszych rozważań był zaproponowany na marzec blok tematyczny „Miasto. Między utopią a rozczarowaniem”. Koncepcję i wstępny plan działań przygotowaliśmy jeszcze przed rozpoczęciem produkcji spektaklu.

Cele:
Wspieranie młodych widzów w budowaniu kontekstu do spektaklu, uwrażliwienie ich na sprawy społeczne, rozbudzanie twórczej aktywności, zainteresowanie nauczycieli nowymi formami edukacji kulturalnej.

Rezultaty:
- warsztaty z twórcami spektaklu,
- warsztaty wprowadzające do spektaklu
- warsztaty po spektaklu z pedagogiem teatru,
- konferencja dla nauczycieli „Jaki teatr dla młodego widza?”.
Zostały zrealizowane rozmowy z publicznością po każdym spektaklu w teatrze, wydane zostały zeszyty metodyczne dla nauczycieli oraz program do spektaklu koncentrujący się na zagadnieniu rozwarstwienia społecznego.
Młodzi ludzie w aktywny sposób podjęli refleksję na temat problemów poruszanych w spektaklu. Nauczyciele, rodzice oraz edukatorzy zapoznali się z możliwościami zastosowania teatru jako platformy do nawiązania dialogu z młodymi ludźmi.

Oryginalność koncepcji
Kompleksowe podejście do projektu. Zostali nim objęci młodzi ludzie, dla których nadal brakuje propozycji w repertuarze polskich teatrów oraz nauczyciele, edukatorzy i rodzice, którzy najczęściej umożliwiają im kontakt z tą formą sztuki.

Umiejętności uczestników
umiejętność krytycznego myślenia; umiejętność twórczego i swobodnego wyrażania się; umiejętności uważnego słuchania, nadawania, przemawiania; umiejętność dostrzegania, dzielenia i rozumienia emocji innych ludzi i ich punktu widzenia

Co było najtrudniejsze?
Znalezienie narzędzi, które umożliwią młodym widzom łatwiejszy dostęp do doświadczenia teatralnego.

Czego się nie spodziewaliśmy?
Tak intensywnych i wnikliwych rozmów po spektaklach.

Co sprawiło nam największą radość?
Największą radością były i są spotkania z widzami, które otwierają wciąż nowe przestrzenie interpretacyjne i utwierdzają nas w przekonaniu, że warto stwarzać widzom możliwości wymiany myśli na temat problemów poruszanych w spektaklu.