Miasto Stołeczne Warszawa

Bursztyn – od płynnej żywicy do sztuki zdobniczej jest już ósmą wystawą w sali zwyczajowo poświęconej bursztynowi. Każda kolejna wystawa stała w PAN Muzeum Ziemi udostępnia zwiedzającym nowo pozyskane okazy o możliwie coraz ciekawszych walorach naukowych i wystawienniczych.

Aby przekazać widzowi zawsze aktualny stan wiedzy o bursztynie, koncepcje wszystkich wystaw zmieniane są w miarę uzyskiwania nowych wyników nieprzerwanie prowadzonych badań. Badania w Dziale Bursztynu, który uważany jest choćby tylko z uwagi na dostępność do bogatych materiałów badawczych za centrum badań bursztynu, prowadzone są we współpracy ze specjalistami z kraju i zagranicy.

Na wystawie znajdują się m.in. okazy prezentujące: genezę bursztynu i rekonstrukcję bursztynowego lasu, inkluzje zwierzęce i roślinne; surowiec ze złóż sambijskich (Rosja), ukraińskich (Ukraina), bitterfeldzkich (Niemcy) oraz z nagromadzeń wtórnych pobrzeża bałtyckiego. Pokazujemy gdzie tworzyły się złoża paleogeńskie przed co najmniej 40 milionami lat, następnie przemieszczenie i rozprzestrzenienie bursztynu na obszarze Polski w ostatnim milionie lat w plejstocenie i holocenie.

Po raz pierwszy pokazane są żywice kopalne różne od bursztynu bałtyckiego, w tym kopale. Drobne okazy tych żywic z całego świata, których w Polsce poza Muzeum Ziemi, zwiedzający w tak bogatym zestawie nigdzie nie znajdzie, pokazane są wraz z mapą ich rozprzestrzenienia. Największy okaz z tej kolekcji o masie 4780 g – kopal z wyspy Borneo – w formie nacieku prezentujemy w gablocie tytułowej, jako egzemplifikację płynnej żywicy.

źródło: PAN Muzeum Ziemi