Miasto Stołeczne Warszawa

Wystawa prezentowana w ramach drugiej edycji cyklu „Archiwa sztuki” przedstawia prace Józefa Robakowskiego, czołowego współtwórcy neoawangardowej rebelii, widziane w odniesieniu do nowatorskiej praktyki artystycznej Stanisława Ignacego Witkiewicza. Tłem dla prac artysty jest dokumentacja z jego archiwum na temat Witkacego. Twórca filmowych i fotograficznych eksperymentów nie kryje fascynacji dziełem Witkacego. Prezentowana wystawa oferuje wgląd w praktykę artystyczną Robakowskiego, w której znajdują przełożenie jego pasje jako badacza i entuzjasty sztuki Witkacego.

Punktem odniesienia jest zrealizowany przez Robakowskiego w 1981 roku film pt. „Witkacy”, którego scenariusz oparto na zawrotnym tempie scenicznego dramatu
„Szalona lokomotywa”. Archiwum zgromadzone podczas pracy nad tym filmem, obejmujące kilkadziesiąt fotosów ze zdjęciami „demonicznego fotografa”, zestawione
jest ze współczesnymi realizacjami Robakowskiego. Inscenizowane przed kamerą „Miny” Witkacego pokazane są obok „grymasów” Robakowskiego z jego ikonicznej serii zdjęć zatytułowanych „Moje foto-videomasochizmy”. Do „Portretu wielokrotnego” autora „Niemytych dusz” Robakowski nawiązuje w fotografiach i na taśmie filmowej; parafrazuje go w instalacji, w której multiplikuje swoje własne odbicie.

Zgromadzone na wystawie fotografie, archiwalia, filmy i instalacja pokażą prace czołowego twórcy sztuki nowych mediów realizowane w dialogu z odkrywaną i ożywianą przez niego tradycją obrazoburczych poczynań Witkacego.