Miasto Stołeczne Warszawa

Stanisław Moniuszko – „ojciec polskiej opery narodowej”, wieszcz, zasłużony pedagog, kompozytor, któremu nadano wiele zaszczytnych tytułów. Lecz poza niezwykle aktywną działalnością zawodową, wiódł przecież szczęśliwe życie rodzinne. A że radość czerpał z muzyki, to i tą duchową rozkoszą pragnął dzielić się z narodem. Stąd też już jako niespełna dwudziestoletni młodzieniec począł pisać pieśni – na różnym poziomie wykonawczej trudności – przeznaczone do wykonywania w domu. Wiedział bowiem doskonale, że zespołowe muzykowanie buduje wspólnotę, a pięknie ułożone polskie strofy – kierują myśli ku sprawom ojczyzny.

„Śpiewnik mój zawierać będzie zbiór śpiewów na jeden głos z towarzyszeniem fortepianu. Wiersze starałem się wybierać z najlepszych naszych poetów (…)”.

Tak Moniuszko zapowiadał wydanie pierwszego Śpiewnika domowego, który ostatecznie ukazał się w Wilnie w 1843 roku. Za życia Moniuszki opublikowanych zostało sześć zeszytów, natomiast sześć kolejnych wydano już po śmierci artysty – w sumie pomieściło się w nich 267 pieśni. To tę właśnie twórczość miał zapewne na myśli Aleksander Poliński, gdy pisał, iż Moniuszko jest „skromnym lirnikiem wioskowym”, który „najpiękniej mówił tylko po polsku”. Kompozytor ten wszak doskonale potrafił dostrzec piękno ludowej prostoty oraz naturalną melodię zaklętą w poetyckim tekście.

źródło: organizator